#6 Recenzja "Eleonora & Park" Rainbow Rowell.

Witajcie kochani.

Taka mała informacja postanowiłam, że zmienię dni dodawania postów. Będą to teraz niedziele i środy. :)

Dziś przychodzę do Was z recenzja książki, którą jako drugą przeczytałam w styczniu. Serdecznie zapraszam.

Eleonora i Park - Rainbow Rowell.

Tytuł oryginału: Eleanor & Park

Data wydania: 16 marca 2015

Liczba stron: 340

Wydawnictwo: Otwarte Moondrive.

"To była najmilsza rzecz jaką mogła sobie wyobrazić. To sprawiło, że chciała urodzić jego dzieci i oddać mu obie swoje nerki."

Opis książki: Eleonora… nie sposób jej nie zauważyć: rude włosy, dziwne ciuchy. Czyta mu przez ramię. Uważa Romea i Julię za bogate dzieciaki, które dostawały wszystko, co chciały. Najbardziej nie lubi weekendów, bo spędza je bez niego.

Park… Dobrze mu w czerni. Denerwuje się, gdy musi prowadzić samochód w obecności taty. Uwielbia imię Eleonory i nie skróciłby go ani o sylabę. Wie, która piosenka jej się spodoba, zanim ona zacznie jej słuchać. Śmieje się z jej dowcipów, zanim ona dotrze do puenty.

Oto tocząca się w ciągu jednego roku szkolnego opowieść o dwojgu szesnastolatkach urodzonych pod nieszczęśliwą gwiazdą – dość mądrych, by zdawać sobie sprawę, że pierwszej miłości prawie nigdy nie udaje się przetrwać, ale na tyle odważnych i zdesperowanych, by dać jej szansę.

"Trzymanie dłoni Eleonory było jak trzymanie motyla. Albo bijącego serca. Jak trzymanie czegoś doskonałego i pełnego życia."

Eleonora i Park to typowo młodzieżowa książka choć nie z szablonowym schematem. Bohaterowie poznają się nie w szkole a w szkolnym autobusie. Na początku się nie bardzo lubią ale z czasem sie do siebie przekonują i zakochują. Większość scen bohaterów razem są własnie w tym autobusie, jednak ich przeżycia i odczucia są osobno opisywane.

"Myślisz, że wystarczy kogoś mocno tulić, żeby być blisko niego. Myślisz, że możesz kogoś przytulić tak mocno, że odciśnie się w tobie i będziesz go czuć ,nawet gdy już się od ciebie odsunie."

Bohaterowie są zwykłymi nastolatkami.
Park, którego życie jest proste i poukładane. Szczęśliwa pełna rodzina, jak wiadomo każdy się kłóci ale zawsze później zła atmosfera przechodzi i kłótnia odchodzi w nie pamieć.
Eleonora, dziewczyna ubrana jak chłopak z rozbitej rodziny z licznym rodzeństwem i ojczymem sadystą, który szczerze jej nienawidzi.

"Czasami słowa mają większy wpływ na czyjeś serce niż pocałunki."

Historia niby banalna ale tak nie jest. Co prawda może wydawać sie trochę nudnawa bo akcja powoli się rozkręca ale później niesie za sobą wiele emocji i w niektórych momentach skłania do zastanowienia się nad pewnymi rzeczami.

Zakończenie jednak nie było takie jak chciałam. Spodziewałam się czegoś innego. Działo się trochę za szybko i było troszkę zagmatwane. Myślałam jednak że Rowell napiszę coś troszkę innego.

"-Nic, co było przed tobą, się nie liczy - zapewnił ją. - I nie potrafię sobie w ogóle wyobrazić czegokolwiek po tobie."

Po porażce z FanGirl tą powieścią Rowell mnie zaskoczyła. Może nie przekonała mnie do końca do swojej twórczości ale myślę, że sięgnę po jeszcze jakąś książkę tej autorki. Podsumowując książka nie była zła, lekka, przyjemna, na początku nudnawa ale później szybko mi się ją czytało. Książka godna polecenia na nudne wieczory :)

Moja ocena: 5/10 


Kolejna recenzja już za mną :) Piszcie Wasze opinie na temat tej książki :)

Pozdrawiam cieplutko.
Agaa.